تنهای تنها!

به نام تنها تنهای واقعی دنیا

خیلی خیلی دلم گرفته!

حتی حوصله ندارم انگشت های دستم رو روی کیبورد حرکت بدم و یک صفحه از نقش و نگارهای دلم رو اینجا حک کنم.

فقط یک جمله رو به آقام میگم و خلاص!

خودم میدونم که با تمام وجود از مشکلات و کارها و زندگی من خبر داره!

پس میگم:

آقا جان!شما آشنایان و دوستانتون نیستن و غریبی!

اما من و خانواده ام در بین دوستان و آشنایانمون غریبیم!

حالا میفهمم غریبی و تنهایی یعنی چی!

چقدر از دست ما شیعیان بی معرفتت رنج کشیدی!

ما را ببخش ای تنها فرمانده و صاحبم!